गावच्या घराबाहेर अंगणात एक छोटंसं तुळशी वृंदावनही आहे. आजी रोज पहाटे तिकडे रांगोळी घालते आणि सकाळ संद्याकाळ तुळशीची पूजा करते.
माझं गाव, माझं आदर्श गाव! सुंदर आणि स्वच्छतेचं प्रती समर्थ उदाहरण.
गावी गेल्यावर मी काय काय मज्जा करणार ते मी मनातल्या मनात सारखा ठरवीत असतो. खुपशे बेत मी आखलेले असतात.
या नाटकामार्गेच जनांनी स्वच्छतेचं महत्त्वपूर्णपणे समजून घेतलं.
गाव म्हणजे गाव. गावात असं म्हटलं जरी तरी अगदी बालपणातील सगळेजण क्षण झरर्कन डोळ्यासमोरून निघून जातात आणि मनात फक्त आठवणी दाटून येतात.
जे जे आपणासी ठावे ते ते इतरांसी द्यावे शहाणे करून सोडावे सकळ जन या उक्तीप्रमाणे आपल्या ज्ञानाचा इतरांना फायदा व्हावा या उद्देशाने या ब्लॉगची निर्मिती केली आहे.
शिवाय, झाडे, विविध प्रकारची पिके , फुलांचे वैविध्य, नद्या इ.
पक्ष्यांच्या जगातील विविधता मी तेथेच जाणली. आजीच्या हातच्या विविध पदार्थांचा पाहुणचार घेऊन मी जेव्हा निघतो तेव्हा आजी हातावर दही ठेवते. आपल्याकडे असे मानतात की, दूर निघालेल्या पाहुण्याला दही दिले तर तो लवकर परततो.
गावच्या वाचनालयात अनेक वर्तमानपत्रे आणि मासिके मागवली जातात. संध्याकाळी नेहमीच रेडिओ वाजतो. बाजारपेठेत एक नवीन चमक देखील पाहायला मिळते.
त्यांच्या या बलिदानातूनच भारताला १५ ऑगस्ट १९४७ रोजी स्वातंत्र्य मिळाले.
भारतात प्राचीन काळापासून गावे अस्तित्वात आहेत आणि वस्तूंच्या मागणीसाठी आणि पुरवठ्यासाठी ते एकमेकांवर अवलंबून आहेत. त्याचप्रमाणे देशाच्या वाढीसाठी आणि विकासात त्यांचा मोठा वाटा आहे.
गाव हे कुटुंबासारखे असते. प्रत्येकजण आपापली चांगली-वाईट कृती शेअर करतो. दिवाळी, होळी किंवा नवरात्री यांसारख्या विशेष प्रसंगी लोक जमतात आणि त्यात सहभागी होतात.
ग्रामपंचायतीने आपल्या गावाचा विकास केलेला आहे. पैसे गोळा करून गावातील शाळा-घर तयार केले गेले आणि गावातील मुले उत्साहाने शाळेत अभ्यास करतात. check here एवढेच नाही तर आज गावात प्रौढ शिक्षणाचीही व्यवस्था करण्यात आली आहे.
माझा आदर्श गाव: माझं गाव हे माझं आदर्श गाव.